Do you know the way to San Jose

6 maart: ons laatste jubileum samen. 4 maanden zijn we opweg. 5 maanden vieren we apart en 6 zijn we alweer thuis. Dit jubileum gaan we vieren met ons eerste (en waarschijnlijk laatste) bezoek aan een vulkaan. De Poas vulkaan schijnt de grootste krater van de wereld (ofzoiets) te hebben. In Alajuela was het prachtig weer en we waren blij om eindelijk weer een zonnetje te zien. We namen de bus naar de vulkaan en hoe langer we reden hoe bewolkter het werd. Na een stukje lopen waarbij de wolken je tegemoed vlogen kwamen we bij de krater. En wat zagen we... Helemaal niets! Eén dikke witte muur van wolken. Je zag geen hand voor ogen. Dit was toch echt wel vrij teleurstellend. Na nog een trail te hebben gelopen, voor de dagelijkse beweging ofzoiets, kwamen we bij een ander uitkijkpunt. Net zo prachtig als de eerste. :-S
Vrij natgeregend liepen we terug naar het restaurant. Hier moesten we meer dan 2 uur de tijd vullen voordat de bus kwam. Als het daar nou een lekker temperatuurtje was geweest was dat geen probleem geweest. Hier leek het echter nog kouder dan buiten. Brrr. 2 uur later deden we dan maar wat huppeltjes in het gangpad van de bus. Mensen keken ons een beetje gek aan maar waren zelf ook ijskoud dus erg verbaasd waren ze niet. Eind van de middag kwamen we terug in het heerlijk verwarmde stadje. Om toch nog ons jubileum te vieren gingen we maar uit eten. De baas van het hostel had ook nog een restaurant op de hoek van de straat waar we heerlijk mexicaans hebben gegeten en een cocktail hebben gedronken op Gerrit z'n verjaardag. Proost!

7 maart: Ik heb m'n vlucht geboekt! 12 april kom ik thuis. Helaas was de prijs over nacht nog omhoog gegaan maar alsnog vlieg ik voor een prima bedrag naar huis. Vandaag gaan we naar Manuel Antonio een natuurpark met strandjes aan de pacific kust. Weer een aardige reis via San Jose en een station wat verplaatst bleek te zijn. Ons geboekte hostel konden we niet vinden waardoor we uitkwamen in een ander hostel met prachtig uitzicht op een rood gloeiende zonsondergang.

8 maart: Voor ontbijt hebben ze hier pannekoeken, wat een feest. Het Manuel Antonio park is weer een fijn park met hele tamme dieren. De white faced spider monkeys en de wasbeertjes lopen zo langs je heen. Voor het eerst ga ik dan de pacific in. Mooi groenig water in weer een prachtige baai. Op het moment dat wij echter lekker aan onze lunch begonnen kwamen van alle kanten de leguanen naar ons toe geslopen. Mijn tactiek van 'kom we maken ons groot op tel 3' werkte een paar keer maar daarna waren ze niet meer onder de indruk. Uiteindelijk hebben wij het dan maar opgegeven en zijn naar een ander plekje vertrokken. Op de terugweg zagen we in de verte nog 6 kleine vleermuizen zitten tegen een boom. Onderweg naar huis inkopen gedaan bij de supermarkt met ijs, fruit, olijven en chips, allemaal om tijdens de zonsondergang van te genieten. Wat een combi.
Vandaag was nou een dag zoals we ons Costa Rica hadden voorgesteld!

9 maart: het hostel bleek ook een zwembad te hebben! Dat wisten we niet eens. Na ons buskaartje terug naar San Jose te hebben geregeld in het stadje Quepos hebben we in het zwembad heelijk de middag doorgebracht. Wat een feest! Niemand anders in het water, een prachtig uitzicht op de vallei en de pacific en zo'n opblaasbare autoband waar ik me vooral druk mee bezig hield. Manuel Antonio heeft Costa Rica meer dan goedgemaakt!
Eind van de middag namen we de bus terug naar San Jose om morgen ochtend vroeg te vertrekken naar David (Panama).

10 maart: na enigszins stressvol te hebben gezocht naar het busstation kwamen we precies op tijd aan. Voordeel van onze late aankomst... We hadden de beste plaatsen in de bus met geen stoelen voor ons, heerlijk.
Vervolgens gingen we precies dezelfde weg terug als dat we gister gekomen waren. Huhm misschien hadden we toch iets beter moeten informeren of we hier ook de bus konden pakken. Gelukkig sloegen we vlak voor Quepos linksaf. Nou ja wat uurtjes meer of minder maakt ook niet meer uit ;-)
Eind van de middag kwamen we aan in een hostel wat we allebei een beetje gaar vonden. Toen er ook nog eens bij kwam dat we in een houten hutje sliepen achter in de tuin waren we er helemaal klaar mee. Wanneer we naar een eiland gaan snappen we dit. Maar nu was het een beetje een tegenvaller. Nou snel maar uitzoeken hoe we hier weg komen.

11 maart: We hebben bedacht dat we naar een dichtbij gelegen eiland gaan in de golf van Chiriqui genaamd Bocas Brava. Alles is hier prima geregeld en vloeiend verliep onze reis naar het eiland. Het hotel bevond zich op een hoge punt van het eiland en had een prachtig uitzicht. 's middags zijn we gelijk naar het strand gelopen. Een klein baaitje met weinig zand maar puur natuur. Achter ons zaten de howler monkeys zich te vermaken met hun kroost, heerlijk om te zien. Toen we aan het eind van de dag terug liepen kwamen we langs een boom die vol zat met brullende apen. Wauw wat een indrukwekkend geluid is dat en wat waren het veel apen! Heel bijzonder om te zien.
's avonds lekker gegeten in het sfeervolle restaurant (andere opties zijn er ook niet).

12 maart: hier een dag langer blijven vonden we ook niet echt nodig dus samen met een pittige robuuste nederlandse en 2 fragiele canadezen begonnen we aan onze weg terug via David naar Panama City. Langs de weg een bus aangehouden waarna we in David de luxe bus naar Panama konden nemen. Uiteraard worden ook hier weer zeer geweldadige films gedraaid, het is zelfs zo erg dat we deze al hadden gezien in een andere bus. Hoe creatief kan je zijn. Bij aankomst gingen we nog even langs de amerikaanse mall waar we nog wat dingetjes hebben gehaald en wat hebben gegeten. 's avonds konden we gelukkig weer in ons zelfde hostel terecht. Toeval wil dat we ook weer precies op dezelfde bedden lagen, we voelen ons weer helemaal thuis.

13 en maart: morgen avond vliegen we en vandaag en morgen gebruiken we om nog even alles te regelen voordat we naar Cuba gaan.

Panama het land zonder verwachtingen en Costa Rica het land met hele hoge verwachting. En het voorspelbare gebeurde... Panama bleek een succes en Costa Rica eigenlijk een tegenvaller. Het weer in Costa Rica bleek voor ons iets te wisselvallig te zijn en het is het meest toeristische land waar we zijn geweest. Dit was goed te merken aan de prijzen voor de verschillende activiteiten.
Panama is eigenlijk een beetje gek land om doorheen te reizen doordat de meest highlights eilanden zijn. Maar wat een eilanden! San Blas bleken de mooiste eilanden van onze reis te worden. Verder is er voor ieder wat wils, veel cultuur in overgebleven indianen stammen, mooie stranden, koloniale steden, techniek in het kanaal en natuur in verschillende parken. Het enige nadeel is misschien dat het zeer amerikaans is maar daar blijft het bij. Zo zie je maar hoe dingen kunnen lopen.