Oppan jungle style‏

18 jan: Vandaag vliegen we vanaf Rio via Sao Paulo naar Bogota. Ondanks dat we inmiddels de weg wel weten reed elke bus weer anders. Is toch gek. Maar desalniettemin we kwamen snel op onze plaats van bestemming. Na ons eerste hobbelige vluchtje kwamen we aan in Sao Paulo. Hier weer door de douane bij een jongetje dat er uit zag alsof hij de kleding van zijn vader had aangetrokken, veel te groot en een stropdas die op z'n navel hing. Hij vergat ook nog de helft, ach wat maakt het uit he.
Toen begon onze 2de zeer hobbelige vlucht. Pfffff niet prettig. Kwam door het slechte weer in Brazilië zeiden ze. In het afsluitende praatje van de piloot vertelde hij dat het goed weer was in Bogota, wel 14 graden. Wat?! Desi en ik keken elkaar verschrikt aan. Ohw.
Met de taxi naar ons musicology hostel waar we zowaar gratis avond eten kregen. Rijst met ei en tomaat voor de vegetariër. Niet heel bijzonder maar wel lekker. Geslapen in ons ietwat koude hol en door het tijdsverschil konden we lekker uitslapen.

19 jan: alles verliep uiterst soepel hier in Colombia. Geen rijen zoals in brazilie. Een mooi vliegveld, ook mooier dan in Brazilië en goede wegen waarbij zelfs de witte strepen verlichting hebben. Al gaan we Bogota wel weer verlaten om eerst naar Leticia te gaan.
Aangekomen in Leticia dachten we daar wel wat informatie te kunnen krijgen. We landen alleen midden in de jungle en het vliegveld was niet meer dan een band voor de koffers en 3 mannetjes die nog wel wat geld kwamen innen.
Een Duits meisje sprak ons aan en vroeg of we een taxi wilden delen. Wij hadden nog geen idee dus prima. We kwamen in een hostel wat net buiten het stadje lag in een mooie natuur omgeving. 's Middags gingen we het stadje in en bij toeval kwamen we een man tegen die tours organiseert. In zijn kantoor zijn verhaal aangehoord en besloten om met z'n drieën een tour te doen van 3 dagen en 2 nachten. De volgende dag vertrekken we. Wel kwamen we er gelijk achter waarom het hier het regenwoud heet. Dit is geen klein regenbuitje. Lekker gekookt en geslapen op knoert harde matrassen.

20 jan: 8.20 stonden we netjes klaar bij zijn kantoor. There we go! Met de taxi naar de boot. Hier ontmoetten we de vrouw van de gids die voor het eten zorgt en de kapitein van ons bootje. Het grappige is dat de tour ons eigenlijk voornamelijk leidt door Peru en Brazilië. Dachten we net Brazilië te hebben verlaten, zijn we weer terug. En zowaar, we zijn in peru. Zoals onze gids zei:'we kunnen ontbijten in Colombia, lunchen in Brazilië en avond eten in Peru'. Wat een feest.
In ons bootje gingen we eerst langs een soort reservaat denk ik. Hier hadden ze de enorme lelie bladeren van wel 2 meter breed. De lelies hebben een witte bloem die maar 48 uur bloeit. Bij de ingang zaten ook 4 papegaaien op een stokje. Enigszins tam, maar toch leuk om te zien. Daarna toerden we rustig verder en gingen we op zoek naar dolfijnen. Opeens kwam daar uit een zakje onze lunch tevoorschijn. Wat een luxe in ons amazon river restaurant. Een volle bak met rijst banaan en ei. Dit bleek later de basis van ongeveer al mijn maaltijden te worden, 's ochtends, 's middags of 's avonds. Nou ja, kan slechter. En ja hoor, af en toe plonsde er iets om ons heen. Daar waren de dolfijnen. Enthousiast riep onze stuurman:' ohhhh que linda, foto foto, foto'. Dat was makkelijker gezegd dan gedaan. Het zijn geen fotomodellen als in het dolfinarium, gelukkig maar ;-)
Naast dat er hier grijze dolfijnen zijn, zijn er ook roze. Heel bijzonder, al weten we niet of we ze mooier vinden dan de grijze.
We gingen slapen bij een indianen community genaamd ticunas in het plaatsje gamboa in Peru.
Hier gingen we 's middags vast naar toe zodat we even konden rusten. 'Hebben ze nou een vis gevangen?' Nee toen we dichter bij kwamen zagen we dat er een kaaiman werd schoongemaakt. Prettig. Mooi detail was dat nog geen 3 meter daarachter een vrouwtje aan diezelfde rivier de afwas aan het doen was. Vervolgens liepen we het houten hutje in. Een deel om in te slapen wat ook gebruikt werd als winkeltje en een deel om te koken. In dit 2de deel hing een aapje aan een veel te kort touwtje te bungelen en een ander (schijnbaar zijn moeder) lag dood op de grond. Nou ja, maar niet teveel over nadenken. Toen werd het tijd om te vragen wat de mensen hier doen als ze naar de wc moeten. Als je daar rechts gaat zie je een huisje. Honderd meter door de bush bush verder stond daar idd een huisje op palen waar je je behoefte in een heel klein gaatje moest doen wat dus ook niet echt schoon was. Geen kip die we daar naar de wc hebben zien gaan, dus dit is waarschijnlijk gebouwd voor de toeristen. Vervolgens konden we even rusten in onze hangmat en hoorden we ondertussen krijsende geluiden van god mag weten wat. Na onze siësta gingen we met onze kapitein op pad. Plotseling had ons lachebekje (hij had altijd een big smile op z'n gezicht, gevuld door waarschijnlijk een groot kunstgebit) weer wat gevonden, een luiaard. Ver in een boom hing hij rustig op z'n kop en was hij zich aan het krabben. Daarna zonder succes gevist en vanaf de amazone rivier naar de zonsondergang gekeken. Wat een prachtig gezicht. Toch wel een bijzonder momentje en dat zonder regen! Weer een in principe prima maaltijd gekregen en 's avonds nog op zoek naar kaaimannen. Desi en ik hadden niet echt hoge verwachtingen, opeens voeren we echter een andere kant op en plots stond daar onze gids met een baby kaaiman in z'n hand. Wauw! Weer allerlei leuke weetjes kregen we te horen. Het verschil met een krokodil is dat een krokodil een tong heeft en daardoor z'n eten onderwater op kan eten en een kaaiman geen tong heeft waardoor hij z'n eten aan land moet opeten. Na een fotoshoot met iedereen (behalve onze hysterische Engelse vriend die even mee was) werd hij weer terug gezet. Leuke afsluiter voordat we weer terug naar ons 'groeten uit de rimboe' huis gaan. Ons geïnstalleerd in onze hangmat met muskieten net.
Dan wordt je midden in de nacht wakker omdat je naar de wc moet. In het pikkedonker met blaffende zwerfhonden buiten. 'what to do?!' Op het moment dat ik me net mentaal had voorbereid om een plekje dichtbij te zoeken brak de hemel open. Ook dat nog! Opnieuw begon mijn mentale proces. Dan maar onze net gekochte regenjas aan. Op het moment dat ik er eindelijk klaar voor was... Stopte zowaar de regen. Phiew. Snel snel, en veilig terug m'n hangmat in :-)

21 jan: gezellig met z'n allen ontbeten. Onze gids zei 'wil je een aapje zien, dan moet je op de bbq kijken'. Eet smakelijk. Ook het aapje aan het te korte touwtje was weg. Ik wil het allemaal niet weten. Helaas hield de regen vandaag aardig aan. Het bootje was wel goed beschut maar daardoor zag je niet veel. Vandaag bracht de tocht ons naar een andere rivier. Om daar te komen moesten we door 3 smalle slootjes. Best spannend. Af en toe botsten we tegen wat takken aan, maar de 2 mannen wisten ons er goed doorheen te loodsen al betekende dat soms dat een hele boom er aan moest geloven. Wel was het prachtig om dwars door het bos te varen. Voor de lunch gingen we naar onze volgende slaapplek. Houten huisjes op hoge palen tegen het stijgende water dit seizoen. Iedereen ging lekker even relaxen, maar ik was geobsedeerd door een spin die in m'n kamer zat (oh ja, we hadden alle 3 een eigen kamer, en dat in de amazone). Uiteindelijk toch maar gevraagd of ze hem weg wilden halen. Bleek het een zwarte weduwe te zijn. 'Ze heeft wel gif, maar wij gaan er niet dood van, het is voornamelijk om na het paren het mannetje te doden, wij voelen alleen wat pijn'. Fijn.
Na de ietwat late lunch, met veggievlees zowaar, gingen we naar een plek waar je goed dolfijnen kan zien. Weer heerlijk genoten van de beesten om ons heen. Al blijft het een lastig spelletje, waar zal de volgende het water uit komen. Meestal kijk je net naar de verkeerde kant en we hebben dus ook veel foto's van plonsen. Onze stuurman is wel echt een jungle man. Hij kan geluiden van dolfijnen maken en hup daar zwemt een groep dolfijnen. Gister nacht wist hij een soort kokhalzend geluid te maken waarop de kaaimannen reageren. Heel bijzonder.
Tijd voor het avond eten, al zat ik nog aardig vol. Na het eten gingen we nog een keer op zoek naar een kaaiman. Onze gids zei dat ze nog wel een zwarte kaaiman zouden vangen. Jaja. Op een gegeven moment vond de grappigste gebeurtenis van de hele tour plaats (wat op papier waarschijnlijk niet grappig is). Vanuit de bush bush in het donker kwam onze visserman in z'n einiemienie bootje aangevaren met z'n zaklamp in z'n mond, z'n peddel in z'n rechter hand en in z'n linker hand een bungelende kaaiman. Geniaal! Een prachtig beest met veel zwart en hier en daar wat geelachtige accenten. Wel een witte buik. Ook dit hadden we niet aan zien komen, geweldig.
Na nog wat meer spinnen uit mijn kamer te hebben gehaald konden we rustig gaan slapen. Waar alle spinnen in mijn kamer gaan zitten komen alle mieren naar Desi's kamer. Over onze tas liepen ze in colonnes en ook Desi d'r bed was populair. Omdat wij uit de stad komen mogen wij geen dieren doden. Zij hebben daar echter minder moeite mee.

22 jan: als het goed weer was zouden we om half 5 gewekt worden om naar de zonsopgang te gaan kijken. Helaas was vandaag een bewolkte dag met als voordeel dat we iets later konden opstaan. Ons ontbijt werd geserveerd. Tanja, Desi en ik keken elkaar met grote ogen aan. Waar we gisteren koffie hadden bij het avondeten hadden we vandaag vleessoep voor ontbijt, maar dit was niet het enige. Allerlei schalen met van alles en nog wat kwam op tafel. Nou goed, vult wel lekker. Opeens hoorden we weer 'mira, mira, mira'. Buiten sprong er een aapje door de bomen.
Op de terug weg namen we een ziek kind en zijn moeder mee en deden we nog een poging piranha vissen. De visserman had alleen een sardientje aan de haak geslagen. Ik had uiteraard weer als enige een piranha gevangen maar die liet helaas halverwege los. Wel konden we nog net zien dat ze hier wel echt groter zijn dan in de pantanal en een prachtig oranje/rode buik hebben. De volgende stop was een dorpje op houten palen genaamd islandia. De huisjes zagen er allemaal niet echt goed uit en het water was een grote afval bak. Wel hadden ze een centrale radio die over het eiland schalde. Veel mensen hadden echt best hippe kleding aan en liepen zelfs met koptelefoons op. Gekke contrasten hier.
Na nog een stukje gevaren te hebben konden we eindelijk de vrouw met haar zieke baby droppen.
De laatste paar dolfijnen gezien en terug naar leticia. Fijn om eindelijk weer een douche te hebben, niet naar buiten te hoeven om naar de wc te gaan en eindelijk andere kleding aan te trekken (na 3 dagen hetzelfde). Met een heel stel kleine muggenbulten (zowaar niet op m'n voeten dankzij de kaplaarzen die we kregen), 8 op m'n linker hand, 2 op m''n gezicht, 5 op m'n elleboog en een stel op m'n rug, hebben we het er goed vanaf gebracht. Dit was weer een ervaring die we niet zullen vergeten!

23 jan: vandaag even rustig aan gedaan. Wat telefoontjes naar het thuisfront gepleegd (voor iedereen die me even wil bellen... Installeer de app viber, zeer handig), foto's gesorteerd en m'n blog geschreven. 's avonds weer pasta gekookt met Tanja. Pantanal en een prachtig oranje/rode buik hebben. De volgende stop was een dorpje op houten palen genaamd islandia. De huisjes zagen er allemaal niet echt goed uit en het water was een grote afval bak. Wel hadden ze een centrale radio die over het eiland schalde. Veel mensen hadden echt best hippe kleding aan en liepen zelfs met koptelefoons op. Gekke contrasten hier.
Na nog een stukje gevaren te hebben konden we eindelijk de vrouw met haar zieke baby droppen.
De laatste paar dolfijnen gezien en terug naar leticia. Fijn om eindelijk weer een douche te hebben, niet naar buiten te hoeven om naar de wc te gaan en eindelijk andere kleding aan te trekken (na 3 dagen hetzelfde). Met een heel stel kleine muggenbulten (zowaar niet op m'n voeten dankzij de kaplaarzen die we kregen), 8 op m'n linker hand, 2 op m''n gezicht, 5 op m'n elleboog en een stel op m'n rug, hebben we het er goed vanaf gebracht. Dit was weer een ervaring die we niet zullen vergeten!