La Panteeeeeera mambo

30 jan: De volgende ochtend iets te vroeg opgestaan om naar het busstation te gaan. We gaan naar Medellin, beter bekend als de drugshoofdstad van de wereld door ene meneer Escobar. Hij is echter verleden tijd en nu is het de enige stad in Colombia met een metro en hardwerkende en gastvrije mensen. 5 uurtjes in de bus en we kwamen aan in de stad van de never ending spring. Het perfecte klimaat hier. In de bus waren we aan de praat geraakt met een vers verliefd koppel uit Manizales. Zij stelden voor om samen te gaan lunchen. Hun Engels was perfect dus we hebben gezellig gekletst en het lokale eten geproefd. Sja lokaal... De veggie versie kwam weer uit op bruine bonen, rijst, ei en banaan. Nou ja gelukkig vind ik het lekker. Eigenlijk vind ik het niet zo vervelend dat ik vegetarisch eet, de toevoeging die ik vaak op Desi's bord zie zijn echt niet appetijtelijk.
Afscheid genomen van ons koppel en met de taxi naar de 'hoofdstraat'. Voor het eerst hadden we geen hostel van te voren geboekt maar wisten de aardige mensen op straat ons de weg te wijzen. Uiteindelijk bij een leuk hostel uitgekomen met goede matrassen en een schone douche. Wat een verbetering na onze garagekelder met kijkgaten in de wc.
Aangezien we vaak 's middags al warm eten doen we 's avonds soms een broodje met bv kaas avocado en tomaat. Avocado's vind je hier in overvloed, ze staan hier met karretjes op straat inclusief microfoon. Erg lachwekkend.

31 jan: zoals elk bezoek aan een nieuwe stad beginnen we ons verblijf met een stadstour. Dankzij een zeer uitgebreid boekje in het hostel wisten we ook waar we naar toe konden en wat we zagen. Sommige dingen leken in het boekje uiteraard een stuk mooier dan in het echt maar we kregen een leuk beeld van de stad. In de eerste straat die we in liepen had ik het gevoel dat het Koninginnedag was (jammer dat deze dag gaat verdwijnen). Het was ontzettend druk en overal waren mensen dingen aan het verkopen. Als hoogtepunt van de stad hebben we de beelden van de kunstenaar Botero gezien. Allerlei mensen of dieren maar vrij dik afgebeeld. 's middags zijn we nog een kabelbaantje in gegaan. De enige stad die een kabelbaan als openbaar vervoer gebruikt. Vervolgens ga je wel over de sloppenwijken heen waar middenin een grote bibliotheek is gebouwd door de Spaanse koning. Handige plek. Na dit eerste kabelbaantje kan je nog een 2de nemen. Dan verandert het landschap opeens en ga je over groene bomen. Dit ritje duurde alleen 20 min en tegen de tijd dat we daar aankwamen hadden we het eigenlijk wel al gezien. Grappig detail was dat er 2 Colombiaanse jongens met een baby bij ons in het bakkie zaten. Deze baby kreeg heerlijke sodafrisdrank uit de speen die uiteraard eerst even geschud werd zodat de meeste prik er uit was. Dit flesje werd in d'r mond geduwd en het meisje maar drinken. Op een gegeven moment zei die ene vriend:'maar moet ze niet even adem halen'. Desi en ik lagen helemaal dubbel en de jongens waren verrast dat we het begrepen. Nou ja dan nog maar wat chippies voor de baby ;-)
Na 100 stappen aan land vonden we het wel weer prima en gingen we terug bungelen.
Op de terugweg nog langs de laatste attracties en thuis voor de variatie maar pasta gegeten.

1 feb: een stukje buiten de stad ligt het dorpje Quatape. Hier is een apart gevormde rots waarvan sommige denken dat het een meteoriet is. Oordeel zelf ;-)
Eerst maar weer eens een uitgebreide maaltijd gegeten. Creools deze keer, met 3 keer raden... Rijst, ei, bruine bonen en banaan. Daarna eerst maar naar het dorpje gegaan. Een alleraardigst kleurrijk dorpje met veel oude mannetjes. Waar je in Brazilië alle karakteristieke oude vrouwtjes had heb je hier alle typische oude mannetjes. Na hier rondgekeken te hebben gingen we met een net zo kleurrijke tuktuk de berg op. Wat een feest. Hier werden we afgezet bij de trap de berg op. 740 treden om precies te zijn. Nou, was een mooi uitzicht over apart gevormde eilandjes. Op de terugweg had een klein Colombiaans jongetje mij als praatpaal gevonden. Pff, was best schattig maar werd wel een lange 2 uur. Thuis weer brood gegeten en ons klaargemaakt voor de salsa wereld. Toen we echter aankwamen in deze regio werd ons verteld dat we hier tango lessen kunnen nemen. Wat?! Daarvoor kom ik niet naar Colombia. Ja Manizales is de 2de tango stad van de wereld. Krijg nou wat. Gelukkig bleek er hier in Medellin toch ook wat salsa te zijn. De eigenaar van het hostel wist ons naar een authentiek tentje te sturen waar ze veel oude muziek hadden en ze een underground plekje in een kelder hadden gecreëerd. Tering Jantjes, wat dansen ze hier snel! Een paar koppels konden echt leuk dansen waardoor het leuk was om naar te kijken. Maar bij het overgrote deel kregen we het zeer benauwd. Wat een race tegen de klok. Zelf ook af en toe een dansje gewaagd maar erg gelukkig werden we er niet van. 3 straten verder zat ook een Cubaanse club. Ook deze gingen we maar even bekijken. En ja hoor, in 1 klap waren we weer in Cuba. Is toch grappig dat die Cubanen zich over de hele wereld hebben gevestigd. Hier is de sfeer veel relaxter, geniet iedereen veel meer van de muziek en wordt er gedanst zonder stress. Wij hadden een jongen ontmoet die goed kon dansen en die het niets uitmaakte of je iets anders deed dan wat hij aangaf, dat zijn de echte. Uiteindelijk zelfs nog een tango dansje gedaan wat echt geen succes was maar weer een leuke ervaring.

2 feb: regen, ja in Zuid-Amerika kan het aardig regenen. Ach gelukkig geen plannen voor vandaag en weer veel gebeld en de blogs bijgeschreven. Wel bedacht dat het tot nu toe in bijna elke plaats waar we zijn geweest wel even heeft geregend. Nou op naar Cartagena... De hitte!

Wat extraatjes:
Leuke versprekingen
He took a deep 'breast'
Brazil has nice 'bitches'
A dolfin has no 'tits'

Dieren die we ook hebben gezien waarvan ik ze eerder in de sneeuw had verwacht
Eekhoorntjes (amazone, medellin)
Uil (arraial d'ayuda)
Ijsvogels (pantanal en amazone)