This is how we do it

10 jan: Paul was zo lief dat hij ons wilde ophalen vanaf het busstation. Gelijk kregen we een rondleiding door het oude stadscentrum van Porto Seguro. Paul wist ons allemaal leuke feitjes te vertellen over brazilie. Eerst heette Brazilie namelijk anders. Het is pas later vernoemd naar de boom 'pau brasilis'. De provincie Bahia waar we nu in zijn is ong zo groot als Frankrijk. Verder zijn er maar 2 landen in zuid amerika die niet aan brazillie grenzen, namelijk chili en equador. Leuke weetjes over dit ontzettend grote land wat bijna 50% van zuidamerika bedekt.
Vervolgens gingen we naar zijn huis... Sja hoe moet je dit nou omschrijven. We waren er iig stil van. Dit is precies zo'n huis als hoe je je een mooi huis in de tropen zou voorstellen. Alles van prachtig donker bruin hout gemaakt, veel ramen en deuren die de hele dag lekker op staan. Een terras aan de zijkant met lekkere stoeltjes en een hangmat. Een prachtige houten handgemaakte trap leidt je naar boven waar de kamers zijn en nog een balkon waar je een feest op zou kunnen geven. Achter je zie je het regenwoud en vlak voor je is de zee. Hier tussen is nog een groot zwemband met zo'n hoge rand wat je altijd op fotoshoots ziet. Nou hier vermaken we ons wel even. 's Avonds waren we uitgenodigd in hun restaurant. Een sushi restaurant whiehoe! Heerlijk gegeten met op de achtergrond 2 muziekanten die voornamelijk samba speelden. Samen met Viviani (de vrouw van Paul), gezellig wat dansjes gedaan. Naar mate de avond voorderde kwamen er steeds meer muzikanten bij, gewoon om even te jammen. Hoe meer muzikanten hoe meer mensen er gingen dansen. De avond eindigde in een groot samba feest à la carnaval. Een zwerver wist nog even de show te stelen op zijn trommel (wat er uit zag als een vuilnisbak) met fantastische samba ritmes. Ja zo'n avond hadden we nog niet meegemaakt. Zeer geslaagd. Wat ook een hoge entertainmant factor had waren de jetset dames van arraial, twee zussen en een vriendin, wel bekend uit het boek 'de tijd van mij leven' van Kees Groenland. ;-)
Een van deze dames had welgekleurde kleding aan die je bij ons eerder bij de zeeman ziet, veel te glitterende slippers, zwaar geblondeerd haar, gefacelift van hier tot tokyo en een hele lelijke zwarte bril die het plaatje afmaakt. Haar zus was best een mooie chique vrouw maar had een haargrens die van haar ene oor tot haar andere exact in 1 lijn liep. Zo zie je maar, alles wat je hier kan laten veranderen aan jezelf wordt ook gedaan. Deze chique vrouw zat op dr praatstoel en had hele verhalen tegen ons. Gewoon meelachen en ja blijven knikken, want af en toe had ik geen idee waar ze het over had. Nu denk je dat de avond bijna tot een einde was, maar alleen op deze dag van de week was er een forro feestje. Aangezien we nog geen forro hadden gedanst moesten we hier uiteraard ook even een kijkje nemen. We hadden een soort barretje verwacht, maar de muziekanten stonden onder een afdakje en de rest van de mensen stond gewoon op straat. Wat heb je nog meer nodig. Forro is afgeleid van de woorden 'for all' en is dus bedoeld voor iedereen. De passen lijken zeer op die van de pagode alleen doen ze hier meer figuren die voor de salsaliefhebbers lijken op enchufla's. Heeft dus enigszins wat weg van de cubaanse stijl, leuk om weer zo'n vergelijking te zien. De muziek klinkt iets folkloristischer door de accordeon die meespeelt. Nou dit was een topavondje, heel gezellig!

11 jan: ergens rond 12 uur rolden we maar weer eens ons bed uit en werden we begroet door Paul met de vraag:'zijn jullie al naar het strand geweest?'.
Voordeel was dat we gelijk konden geniet van de heerlijke lunch. Die brazilliaanse keuken is goed te doen voor vegetariers, hmmm.
De deur uit en hup het strand op. Een smal stukje strand wat ons leidde naar mooie rotsformaties (Praia Pitinga). Af en toe wist een golf ons aardig te pakken maar dat is geen ramp met dit weer. De rotsen lagen aan een prachtig stuk regenwoud en hiervoor had zich een pooltje gevormd waar je rustig kon badderen. Heel leuk stukje. Op de terug weg nog heerlijk aan het zwembad gezeten en ons klaargemaakt voor de avond. Op eigen houtje naar het centrum, eindelijk een pin automaat gevonden die werkt en een lekker pizzatje gegeten. Op de terugweg kwamen we gelukkig Paul tegen die ons gelijk kon afzetten bij de pont vanaf waar we naar een feest konden op een eiland. Hoe bijzonder is dat, het klonk mij gelijk als zo'n malibu/mojito reclame in de oren waarbij ze stenen in het water gooien en er een eiland ontstaat waarop ze gaan feesten. Het eiland heet Ilha dos aquarios en op het eiland zijn dus verschillende aquariums. Allerlei interessante beesten kwamen op ons afgezwommen, eigenlijk in veels te kleine bakjes maar dat vergeten we maar even. Verder was het een uitermate charmante opstelling die niet veel scheelde van de reclames. Slingerende paden met kaarsjes en palmbomen, rieten kraampjes met cocktails en witte tentjes om in te zitten. Keuze uit 3 verschillende muziek stijlen. Wij hebben het grootste gedeelte van de tijd bij het hoofdpodium gestaan waar het genre michel telo en gustavo lima werd gespeeld. Deze stijl heet sertanejo en uiteraard hadden alle liedjes met bijbehorend dansje.
Terug naar huis waarvoor iedereen weer in het bootje moest. En met die bootjes kan je aardig wat sensatie meemaken. Halverwege de heenreis ging opeens iedereen staan en richting de uitgang. Wat doet iedereen weer hysterisch dacht ik. We zijn er nog niet eens, doe rustig aan. Totdat iemand naar ons toe kwam 'spreken jullie engels, we moeten allemaal naar de achterkant van de boot want we zitten vast op een zandbank'. Wat?! Dat meen je toch niet. Gelukkig werkte het idee van de stuurman en kwamen we inderdaad weer los. Op de terugweg ging het gelukkig wel goed en aan de haven vroegen we zoals paul had gezegd om een taxi die ong 25 reals moest kosten. Nee 100 reals antwoorde de taxi man. He?! Steeds meer taximannen kwamen er bij en probeerde ons uit te leggen dat we naar de verkeerde kant van de rivier waren gebracht. We moesten eerst de pont naar arraial nemen. Deze ging over een half uur. Ondertussen nog maar een kijkje genomen in een zouk cafeetje. Stonden we dan om 4 uur 's nachts op de pont met een klein afdakje in de plonsende regen. Het moment dat we echter de pont af stapten stopte zowaar de regen. Haleluja. Ook de taxi bracht ons in een keer naar huis waarna we heerlijk konden slapen :-)

12 jan: vandaag was eigenlijk niet een hele denderende dag. Ondanks dat we het hier reuze naar ons zin hadden moesten we nodig uitzoeken hoe we hier weer wegkwamen. In het huis hadden we slechte verbinding dus gingen we naar de sushitent en stonden we naast een enorme tonijn die werd schoongemaakt alles uit te zoeken. Aangezien alles tig keer vast liep om wat voor reden dan ook hebben we uiteindelijk pas 's avonds thuis een vlucht weten te boeken. De kosten zijn wegens het hoogseizoen hier ongeveer netzoveel als onze heenvlucht via ny naar argentinie. Maar de enige andere oplossing was nog 4 weken hier blijven wat toch ook een beetje veel was ;-)

13 jan: vandaag ging om 6 uur de wekker, jippiejajee. Naast porto seguro en arraial zijn er nog 2 kleine dorpjes hier. Wij gaan vandaag naar Caraíva. Omdat de laatste bus al om 4 uur terug gaat en het minstens 3 uur rijden is moeten we de bus heen om 7.15 nemen. Deze 3 uur durende tocht ging over hobbelige smalle zandweggetjes wat af en toe zorgde voor zeer spannende situaties. Ook bergje op zijn de bussen hier niet echt voor gemaakt, we hoefden gelukkig niet te duwen.
Caraiva ligt achter een rivier dus we moesten ook nog een klein stukje met een bootje waarbij de mannetjes peddelden als de staart van een vis.
Aangekomen aan land barste het van de kleine krabbetjes, snel doorlopen.
Even iets gelunched en over de zandweggetjes doorgelopen naar het strand. Heerlijk onder een boom een beetje gerelaxt. Om 4 uur stonden we weer netjes klaar bij onze bus voor de 'are you ready to shake' busreis.
's avonds maar gelijk wat gegeten in het centrum bij zo'n zelfservice restaurant. Dit moeten ze in nederland ontwikkelen!

14 jan: na even aan het heerlijke zwembad te hebben gelegen, gingen we de andere kant van het strand verkennen. Een leuk strandtentje opgezocht waar ze pizza met alho verkochten. 'weten jullie wel dat dat knoflook betekend' zei de ober. Ja dat weten wij :-D De maaltijd afgesloten met een heerlijke caipirinha. Proost.
's avonds naar het stadje gelopen waar we even mochten kijken bij een capoeira les. De opwarming leek een beetje taai, maar daarna werd het echt leuk en afwissselend. Het staande deel zou ik graag willen meedoen, helaas is het acrobatische deel niet echt mijn ding. Maar het blijft een super mooi ding.
Daarna nog maar een keer bij de zelfservice gegeten. Ach waarom ook niet.

15 jan: na de lunch vroeg Viviani aan ons of we naar het waterpark wilden. Het park waar zij de kaartverkoop voor regelt. Nou graag leuk! Een heel mooi aangekleed park wat aan de zee grenst, met veel groen, verschillende tropische zwembaden en uiteraard de glijbanen en dat soort dingen. Hier lekker rondgehangen de rest van de middag.
's avonds moesten we naar de stad om buskaartjes te kopen, daarna lekker een pizzatje gegeten en gelopen door het sfeervolle centrum. Rijen cocktailshakers staan voor je klaar in kleurige tentjes, ook de restaurantjes zijn zeer sfeervol met op veel plaatsen live muziek.

16 jan: weer heerlijk gelunchd met het hele gezin. De lunch was voor ons meestal het ontbijt. Viviane zei dan ook 'jullie slapen wel veel he'.
Na onze herorganisatie wilde Paul ons gelukkig weer naar de bus brengen.
Hier nog even vriendjes gemaakt met de plaatselijke kids en op naar de goedkoopste van de goedkoopste bus. Maar wat bleek, we waren gratis geupgrade. Gelukkig toch een airco-tje en best prima stoelen. Zo maar eens de tip van Paul proberen ;-)