The boat believes it can flyyyyyy

3 feb: Inmiddels doe ik geen enkele bus, boot of vliegrit zonder reispilletje en het gaat een stuk beter, gelukkig. Ik mocht zelfs nog even voorin zitten wat helemaal leuk is. Na aangekomen te zijn op Cartagena moesten we nog een andere zogenaamde metrobus naar het centrum. Weer een lekkere drukke rit waardoor ik me afvraag wat het verschil is met een public bus. Niets geloof ik.
Aangezien het nog vroeg was hebben we gelijk door het oude centrum geslenterd, op zoek naar een aangerade ijswinkel die uiteraard dicht bleek te zijn op deze zondag. 's avonds goed gekookt en jaja een vliegticket geboekt naar Panama!

4 feb: Gisteren al een snelle stadstour gedaan en nu nog maar even rustig over gedaan met ons fototoestel. Onderweg liepen we langs een park wat vol zat met grote leguanen. Zoals wel vaker stapte er weer spontaan een Colombiaan op ons af die ons een hele uitleg gaf over het dier, bedankt. Een heerlijk natuurlijk ijsje gegeten bij de ijstent Paradiso. Ijs eten is in warme steden toch wel een van onze favoriete bezigheden :-P Het centrum is niet ontzettend groot en na een tijdje zijn we er wel klaar mee waardoor we meer gefascineerd zijn door een kolonie mieren. Het zijn slimme beesten maar hebben jullie weleens gezien dat ze elke keer tegen elkaar aan botsen.
Vervolgens gingen we naar het fort waar de Spanjaarden hebben gewonnen van de Engelsen. Als het andersom was geweest hadden we daar nu Engels gesproken (weer info van een willekeurig iemand op straat). Hele interessante informatie maar een fort er bij waar echt niets leuks van is gemaakt en dus knetter saai. Nou ja dan maar weer op tijd naar huis om vroeg wat te eten want 's avonds mogen we kijken bij een repetitie voor het carnaval van 'de beste groep van Cartagena'. De hostel eigenaar loopt behulpzaam met ons mee en daar mogen we op 2 stoeltjes naar deze geheime repetitie kijken. Andere groepen mogen natuurlijk niet zien wat je hebt, dan kopieeren ze het misschien. Eerst wat diagonaaltjes a la ayaouvi onder leiding van 1 van de dansers. Vervolgens kwam de leider ten tonele en nam de leiding over. Weer zo'n typisch eng dansmannetje die je overal tegen komt. Het niveau was lekker energiek maar niet echt netjes afgewerkt. Na 2 keer de choreo voor het carnaval te hebben gedaan hadden ze pauze. Een andere leider kwam naar ons toe en zei 'kom het is afgelopen'. 'euhmmmm oke, als jij dat zegt'. Buiten werd ons door de hosteleigenaar verteld dat nu het punt is waarop de baas boos op ze wordt en ze een paar klappen geeft. 'ben je serieus?!'. 'ja dat is waarom ze de beste zijn van heel Colombia'. ...
Ennigszins verbaasd vertokken wij naar ons bedje.

5 feb: Vroeg opgestaan om te kijken hoe we naar het strand Playa blanca gaan op het eiland Baru. Eerst maar eens naar de haven om te kijken wat daar gebeurt. Hier betaalden we niet de beste prijs maar we doen het er maar voor. 'een directe boot?!', ja antwoordde de vrouw een directe boot en we kregen een zilver stickertje. Even later kregen we echter hier overheen geplakt een gouden stickertje. Het zal allemaal wel, en ergens op een vrij volle boot werden we er nog tussen gezet. Al na een paar minuten hadden we onze eerste stop. ´Direct´ met een aantal stops. Een lokale jongeman stapte op de boot en stak van wal. Hij brabbelde en eind weg, vertelde over de omgeving en maakte grapjes. Iedereen reageerde massaal en was waarschijnlijk Colombiaan. Wij toeristische Hollanders begrepen helemaal niets van dit gebrabbel. In dit deel van het land spreken ze zeer onduidelijk Spaans waarbij het af en toe wel een andere taal lijkt. We kunnen er echt geen touw aan vast knopen. Beetje jammer. Onderweg werd er al een paar keer naar de motor gekeken en op een gegeven moment kapte het beestje er mee. Met een reserve motor kabbelden we naar een strandje. Hele mooi zee en aardig wat toeristen (om jullie alvast de grap te vertellen... Dit bleek onze eind bestemming te zijn). Vamanos hoorden we en een ander bootje was gekomen om ons verder te brengen. Nu gingen we naar een eiland met een aquarium waar we konden duiken of het park in gaan. Wij lowbudgetters liepen gewoon een beetje rond op het gratis gedeelte. Meer dan een uur moesten we hier wachten, en het gratis deel was heel klein. We verveelden ons en waren moe haha, fijn zo'n direct bootje.
Na het wachten gingen we dan eindelijk naar onze eindbestemming. Weer een half uur later kwamen we aan op een plek die me zeer bekend voor kwam. Haha hier waren we al geweest. Fijn dat iemand ons dat even heeft verteld. Affin, het water is echt prachtig en ook was er zo'n palmboom die enigszins schuin hing. Dit werd alleen omgeven door allemaal hutjes bedekt met blauw zeil waar je kon schuilen voor de zon. Daarachter stonden houten leger hokken die eethuizen moesten voorstellen. Opzoek naaar een slaapplek. Uiteindelijk kwamen we bij een alleraardigst rieten hutje op palen. Dit werd hem. Eerst maar onze spullen gedropt en naar het ander eind van het strand gelopen. Hier was het heerlijk rustig en hebben we wat mooie plaatjes geschoten met boomstronken die in net in het water lagen. 's avonds 1 restaurantje gevonden waar het er een beetje oke uitzag. Hier werden we langzaam maar zeker geholpen waarna we rustig, terug gingen naar ons hutje. Voor de deur nog even een cocktail gedronken en lol gehad met standen op het fototoestel die we nog niet hadden ontdekt. Op naar ons bed. We besluiten om ons vieze lakentje even opnieuw op het bed te leggen. 'Aaaaa wat was dat' vroeg Desi. Ach een beestje, zei ik. Jup daar hadden we al de eerste kakkerlak, wel een kleintje. Nou lekker slapen met het dekentje wat we erbij hadden gekregen. Hier zat een hele grote vieze bruine vlek op. Laat toch maar. Ik natuurlijk nog een keer naar de wc waarbij ik onze buren (2 stoere jongens) met een zaklamp omhoog in hun hutje zag turen. 'we horen een beest en we denken dat het een rat is, het maakt geluid'. 'oke en jullie blijven hier buiten staan' vroeg ik aan de mannen. 'nee maar slapen met een rat is niet goed'. Onze hutjes waren gescheiden door enkel een zeiltje dus ik was ook weer helemaal gerust gesteld. Dan maar naar de wc die inmiddels helemaal vol bleek te zitten met kakkerlakken. Ohw dan maar weer puur natuur. Onze matras zat nog lekker fris in het plastic, gevolg, ik moest me elk half uur omdraaien omdat ik helemaal klam was geworden van op dat plastic liggen. Ik ben echt zo'n natuurmens joh haha.
Wel bijzonder om de hele nacht de golven te horen.

6 feb: Na een woelig nachtje wakker geworden en ons ontbijtje van crackers genuttigd met onze voetjes in het helder turqouise water. Dat is wel een heerlijk gevoel. Spullen gepakt en een stukje verder gelopen waar we een plekje onder een boom zochten. Hier lekker gerelaxt en wat hardnekkige verkopers van ons afgeschud. 's middags maar weer bij hetzelfde tentje gaan eten aangezien de rest eigenlijk alleen maar is bedoeld voor dagjes mensen met een coupon. Bijna weer afgezet met mensen die ons voor teveel geld terug wilden varen maar gelukkig toch een boot gevonden die het voor de normale prijs deed. De bootjes varen zover mogelijk door op het strand en vanaf daar moet je zelf de boot in klimmen. Gelukkig zijn de zeelieden zo vaardig om iedereen er charmant (of af en toe wat minder charmant bij de mensen die niet geholpen willen worden) in te helpen.
Na wat discussie konden we eindelijk vertrekken. Zo ik zag al witte kopjes op de golven en wist dat dat niet echt een goed teken was. Daar gingen we dan, vet snel over die golven. Af te raden voor mensen met nek of rugklachten, want wat waren wij aan het stuiteren over die golven. Niet normaal, de hele boot gilde het uit. Verschillende liedjes voor de titel van mijn blog kwamen onze gedachtes voorbij. Na 40 min stonden we gelukkig weer op vaste grond en konden we terug naar ons vertrouwde hostel. Om onze exact 3 maanden durende reis te vieren gingen we uit eten bij een buurtentje. En wat verkochten ze hier, indiaas eten. Onder het genot van een super smoothie, braziliaanse muziek en Franse schilderijen genoten wij van onze heerlijke curry. Stiekem zijn we er toch ook wel achter dat wij niet veel meer dan een lekkere maaltijd nodig hebben om gelukkig te zijn. Is toch ook wel een fijn vooruitzicht voor als we weer terug in nederland zijn ;-)

7 feb: Vertrokken uit Cartagena, gepind, wat eten gehaald en op naar de bus. Plots reed daar een bus langs die we moesten hebben. Oke instappen dan maar en hopen dat we de goede kant op gaan. Het duurde even maar na weer een tour door de stad kwamen we aan bij het busstation. Uiteraard kozen wij hier weer de goedkoopste bus naar onze volgende bestemming Santa Marta. Een klein boemelbusje bracht ons hier in ongeveer 5 uurtjes naar toe. Gelukkig zijn de taxi's hier niet zo duur dus pakten we die naar ons hostel. Na even nagevraagd te hebben bij een collega waar het eigenlijk was vonden we uiteindelijk ons hostel. Zag er best leuk uit, met het enige nadeel dat de muizenkeutels op de bovenste bedden lagen. En waar waren alle mensen? Nergens te bekennen. Na al meerdere keren een kamer voor onszelf te hebben gehad hadden we dan nu een heel hostel voor onszelf. Daarbij is onze slaapkamer groot genoeg om er een dansles in te geven, dus we hadden het wel naar ons zin. Eerst maar even boodschappen doen. Op weg naar de winkel hoorden we overal al muziek en iedereen zat lekker buiten. Wat een gezelligheid. Aangekomen bij de hoofdstraat bleek hier een hele markt te zijn met alleen maar verkleed spullen voor het carnaval. Een drukte van jewelste. Eerst maar even onze maagjes vullen en wat is het weer een feest in de supermarkt. Lekkere muziek, tentjes om te eten, goede toiletten, personeel verkleed in traditonele kostuums. Hier snappen ze het. Lekker gegeten en daarna maar rustig naar bed.