Sunshine, when you're with me I can fly

12 feb: vandaag gaan we naar het Tayrona natuurpark. Sommigen zeggen dat hier de mooiste stranden van Zuidamerika zijn dus ik ben benieuwd. Het park staat er om bekend eten en drinken voor veel geld te verkopen dus het advies is om zelf veel mee te nemen. Na onze slechtere ervaringen eerder met veel mieren zijn we nu goed voorbereid. We hebben van die afsluitbare zakjes gekocht waar we alles in stoppen. Poedermelk, muesli, broodjes, jam enz. Nu vinden we onszelf echte vergevorderde backpackers! Na een koude lunch die we niet konden warm maken aangezien de werkster van het hostel bezig was, gingen we op pad met alleen ons rugzakje (koffers bleven hier). Na wat dwalen naar het busstation troffen we gelukkig een Australische jongen die daar ook naar toe moest en de weg wist. Kriskras over een drukke, muzikale en af en toe vieze markt kwam we bij een straat uit met een busje. Station kan je het niet noemen, wel stond er weer een kitscherig busje te wachten. 'Ga maar voorin zitten zei de chauffeur. Daar zaten we dan heerlijk relaxt, in een drukke bus, achter de gordijntjes naar buiten te kijken. Bij het Tayrona park werden we er weer uit gezet. Na een korte check in en wat geld betalen konden we met een busje het eerste stuk afleggen. Hierna werd het een wandelroute door de jungle. Het bleek een prachtige route te zijn die goed te doen was. Je liep door de prachtig groene bebossing afgewisseld met strandjes en uitkijkpunten. Aangekomen bij Arrecife kwamen we na een volle camping bij een veel mooiere en rustigere camping uit. Tussen de palmbomen, mooie rotsen en bananenbomen kregen wij een hangmatje. Nog even kijken bij het strand. Een heerlijk groot strand met lekkere woeste golven. Niet om in te zwemmen maar wel prachtig om te zien. Iets te laat terug gegaan waardoor het toch net iets te donker werd en we eigenlijk de weg terug niet zo goed wisten. Gelukkig toch nog gevonden. Zo konden we gelijk door voor het avond eten wat nog best wel meeviel qua prijs. Een lekker gekruid rijsthapje met patatjes (die ze hier trouwens altijd te kort bakken). Aangezien je hier in de avond vrij weinig te doen hebt gingen we lekker vroeg naar bed. Onder een prachtige sterrenhemel, in een pikkedonkere omgeving kregen we het kouder en kouder. Bibberend brachten we de nacht door en we waren blij toen de zon weer ietsje opkwam.

13 feb: Met het geluid van een gefrustreerde ezel begon onze dag. Het plan was om onze route te vervolgen naar het 'belangrijkste strand' cabo. Na ons muesli ontbijtje met oplosmelk konden we weer op pad. Dit bleek een heerlijke afwisselende route te zijn langs verschillende baaitjes, dichtbegroeide groene stukken of juist open stukken met veel palmbomen. Prachtig.
De aankomst bij Cabo was een beetje rommelig. We moesten op een wachtlijst voor een slaapplek en om een lang verhaal kort te maken hadden we na uren wachten de laatste hangmatten. Gezellig bil aan bil lagen we, maar zowaar wel met een muggennet wat er over gedrappeerd lag. Zeer water/mugdicht. Nu konden we eindelijk gaan genieten van de prachtige omgeving. 2 aan elkaar liggende baaitjes, met prachtige rotsformaties en tropische palmbomen op de achtergrond. Ontzettend mooi is het hier. Na hier heerlijk van genoten te hebben en uitgebreid foto's te hebben gemaakt konden we weer naar ons avond eten. Een stuk drukker dan bij onze vorige camping. Maar wel lekker spaghetti met champignons en aiolio. Daar gaan we weer... Rond een uurtje of 9 naar bed. Haha kan je het je voorstellen.

14 feb: bij zonsopkomst werd ik wakker en deze unique mogelijkheid wilde ik niet missen. Dus ik er uit en wachten op de rotsen. Een enigszins bewolkte zonsopkomst wat mooie patronen gaf. En dit gaf me de mogelijkheid om wat foto's te maken zonder mensen er op. Desi ging in de tussentijd een bergje opklimmen waarna we samen op het strand verder relaxten. Ik was maar wat druk met foto's maken, de een nog mooier dan de ander. Zoals Desi zei:'van alles kan je hier een mooie foto maken'. Na ons meegebrachte lunchje en een fruitsapje gingen we weer langzaam terug naar onze plek van de eerste nacht. Nog 1 keer genoten van de route. Nu maar eens gekozen voor een tentje voor wat afwisseling voor de rug. Nou dit bleek later een verschrikking te zijn door dat de matrassen bestonden uit 3 dunne tuinmatjes op elkaar. Wel was het heerlijk warm. Het is het een of het ander hier.

15 feb: Doordat we de tent spuugzat waren zaten we vroeg aan ons ontbijtje. Vervolgens begonnen we aan de hike terug. Het is een beetje puffen en zweten maar blijft een super mooi gebied. Onderweg zagen we zowaar apen, een capibara en een prachtig gekleurde hagedis. Tropisch blauw, groen en oranje gekleurd. Toch leuk zo op de laatste dag. Aan het begin was nog een ander strand waar we nog niet waren geweest dus hier genoten we nog even van onze lunch. Aangekomen bij de busjes bleek het pas half 12 te zijn. Ohwwww alle tijd. De middag besloten we nog even door te brengen in Taganga. Een schattig vissersdorpje wat echt een vakantie gevoel geeft. Na een hapje, drankje en duikje namen we de lokale bus terug naar Santa marta. Een piepklein busje waarbij mijn zitkussen nog even werd rechtgelegd omdat hij los zat, geen deuren en iedereen die zich met elkaar bemoeit. We hebben weer gelachen.
Terug naar ons oude vertrouwde hostel in het stadje dat na carnaval toch een stuk minder levendig bleek te zijn. Ach het was een prima uitvalsbasis. Desi's laatste hoop om nog wat te gaan drinken bij de lokale starbucks, Juan valdez, mislukt helaas weer. Dan maar in Panama naar iets op zoek.

16 feb: vol goede moed vertrokken wij met een taxi naar het vliegveld. 'shit!' (het was een ander woord maar ik hou het netjes). Mijn kleding die ik net ongeveer 3 dagen had aangehad had ik gisteravond uitgebreid gewassen. Mijn broekje was echter nog niet droog en had ik even in de zon gelegd. Je raadt het al... Vergeten. Balen, maar goed geen wereldramp.
Aan de incheckbalie:'hebben jullie een ticket panama uit?'
Nee
'hebben jullie een ticket naar huis?'
Nee
'jullie hebben een ticket nodig Panama uit anders mogen wij jullie niet meenemen op deze vlucht.
Wij hebben vanalles geprobeerd maar eigenlijk lukt niets. Na Panama wilden we naar Costa rica met de bus en vanaf daar waarschijnlijk naar Cuba. Wat we nu dus hebben gedaan een kwartier voor vertrek is een ticket boeken naar Cuba vanaf Panama. Vervolgens hadden we ook nog problemen met onze creditcards en nadat we het aardig rustig hadden gehouden schoten we nu toch wel aardig in de stress. Enfin uiteindelijk is het gelukt en gaan we dus over een maand naar cuba. Nu moesten we sprinten naar boven en konden we het vliegtuig in samen met de invalide mensen. Precies op tijd en wat knopen doorgehakt zodat we ook eindelijk een beetje het eind van onze reis kunnen gaan plannen. Gek klinkt dat he. Waar het eerst zo ver weg leek komt het nu steeds dichter bij.
De rest van de vlucht ging prima en geen kip meer die vroeg naar ons ticket, we vermoeden dat we net de verkeerde hebben getroffen. Maar goed dat had ook al veel eerder kunnen gebeuren en gelukkig gebeurt het nu pas.

Al met al zijn wij heel gelukkig met hoe alles is gelopen in Colombia. We hebben het weer super naar ons zin gehad en niets naars mogen ervaren. Hier over het noorden hoorden we wel veel slechte verhalen en waren we een beetje bang dat ons ook iets zou overkomen. Mede door ons eigen oplettendheid is dit gelukkig niet gebeurd en hebben we het beste van dit land kunnen ervaren.

Colombia is het land dat voldoet aan je verwachtingen maar daarnaast ook vol zit met verrassingen.

Salsa (het snelle voeten werk)
&
Tango (de vader van de tango is hier overleden)

Gastvrij (ze maken allemaal een praatje met je in hun beste engels)
&
Brutaal (ze jatten zo je portemonnee als je niet oplet, gelukkig letten wij goed op)

Groene bergen (eigenlijk overal)
&
Tropische stranden (tayrona park)

Warm (lage delen, vooral Santa Marta)
&
Koud (hoge delen, Bogota)

Structuur (metro in Medellin)
&
Chaos (verkeer in Medellin)

Slecht eten (streetfood)
&
Goed eten (supermarkten)

Colombia is het land in opkomst waar we grote verwachtingen van hebben voor over 10 jaar. Ook hier hebben we weer genoten. Viva Colombia!