Paradise by the led flash light

19 feb: 4.15 u, ja zo vroeg hebben we het nog niet gehad. Om 5 uur zouden we opgehaald worden... Toch?! Ergens ging er iets niet helemaal goed want na een uur zaten we nog steeds in het donker op de stoep. Na een discussie met de bazin met ochtendhumeur, of beter gezegd hele dag humeur, vertrokken we met al onze spullen naar het andere hostel.
De hoop om vandaag nog te kunnen vertrekken hadden we eigenlijk al opgegeven maar het bleek dat er toch nog een auto voor ons was. Kwam het dan toch nog goed, ja hoor. Na 2,5 u kwamen we aan bij een meertje waar de boten vertrokken. Op het moment dat al onze tassen in vuilniszakken moesten begon ik al argwaan te krijgen. Eenmaal in de boot kregen we ook een stuk plastic voor over ons heen, ohw jee... En ja dat ging aardig te keer. Gelukkig hadden wij doorzichtig plastick en zag ik af en toe wazig een eilandje opdoemen. Ondanks dat we niet het mooiste weer hadden waren het echt allemaal bounty eilandjes hier. Heuveltjes van zand met daarop een stel palmbomen and that's it. Eenmaal aangekomen bij meneer Robinson kregen we een schattig hutje. Als je hier naar buiten stapte en je keek naar links zag je de zee, keek je naar rechts... zag je ook de zee! Geniaal!
Op dit eiland bleken ook Kuna indianen te wonen. Heel hartelijk waren ze niet maar het was leuk om hun traditionele kleding te zien die ze uiteraard alleen aan hadden om geld mee te verdienen. Na de lunch wilde er een groep naar het Perro eiland. Wij wilden hier graag mee naar toe. Met z'n allen in de boot en na een half uurtje kwamen we aan op het paradijs. Prachtig turquoise water, wit zand, kleine eilandjes gevuld met alleen een paar palmbomen. En speciaal voor ons ging de zon ook even schijnen. Vlak voor de kust lag een gezonken schip, hier kon je perfect snorkelen en zag je allerlei visjes. Van snorkelen krijg ik het nog steeds een beetje benauwd maar het was leuk om te zien. Rond 5 uur kwam ons bootje weer en gingen we terug naar ons eigen eilandje. Op het moment dat de toeter gaat, een mannetje die blaast op een schelp, is het eten klaar. Desi heeft zich zowaar gewaagd aan een lobster, arme meid kreeg ook nog net het deel met de kop en alle tentakels, maar ze heeft zich er knap doorheen gewerkt. Ik kreeg elke keer dezelfde gemixte groenten uit blik, rauw. Na ons vroege avontuur gingen wij lekker vroeg naar bed.

20 feb: 's ochtends op ons eigen strandje gezeten en na de lunch gingen we naar het estrella eiland. Hier liggen allemaal zeesterren voor de kust. Een hele lange zandbank lag er voor de kust waardoor je een heel stuk de zee in kon lopen en het water maar tot je knieën kwam. Op de bodem lagen hier en daar grote oranje zeesterren. Wat zijn dat eigenlijk een gekke beesten, heel fascinerend.
Op de terugweg hebben we ons af laten zetten op een ander eiland bij Franklin's place. Zo hebben we toch mooi 4 eilandjes in 2 dagen kunnen zien. Hier hadden we weer een dormitorio voor onszelf en prachtig uitzicht op zee. Op al deze eilanden vragen wij elke keer eerst ´of´ er een wc is in plaats van ´waar´ de wc is. Hier was het vrij goed geregeld met elke keer een hokje met toilet wat je met zeewater kon doorspoelen. Douchen gebeurde volgens mij voornamelijk met regen water.
Elke keer met onze natuurtrips liggen wij wel op matrassen met lakens, maar na mijn vorige verhaal begrijp je natuurlijk wel dat hier geen wasmachine is, haha. Kun je je voorstellen hoe heerlijk die bedden ruiken...

21 feb: helaas gaat het vervoer terug ook weer 's ochtends vroeg. Lang konden we dus niet meer genieten van het eiland en om half 8 zaten we alweer in de boot terug naar het vaste land. Na even wachten hadden we ook onze shuttle te pakken en begonnen we weer aan de bochtige weg terug. Aangekomen bij het hostel eerst maar gelijk door naar het busstation om te kijken of we gelijk 's avonds konden vertrekken. (thank god, bleek later) kon dit niet. Voor de volgende avond dus een ticket geboekt. Daarna gingen we nog even kijken in de mall die weer te kitscherig amerikaans aandeed. Een broekje gekocht bij een soort primark en nasi (die me nog lang zal heugen) bij de chinees gegeten. Terug bij ons hostel bleek er geen plek meer te zijn waarna we zijn verplaatst naar een ruim en schoon hostel in het oude gedeelte met goede matrassen (die ik hard nodig bleek te hebben). Want jaja 's avonds kreeg ik dan ook het virus waar we al meerdere mensen over hadden gehoord. Het kwam er aan alle kanten in noodtrein vaart uit. Oh oh wat was ik beroerd. Mamaaaa... Sja die was er niet maar gelukkig was daar Desi Aanstoot die heel lief voor mij heeft gezorgd.

22 feb: vandaag is als vrij kort te omschrijven... Ik lag plat op bed. Heb nog wel de garnalenpelster gelezen die ik aangeboden kreeg van de nederlandse meisjes naast ons. Van alle kanten kreeg ik trouwens dingen aangeboden die gekke backpackers zorgen wel voor je.

23 feb: eigenlijk nog steeds plat op bed al begon ik wel weer kleine beetjes te eten vandaag. 's avonds namen we dan toch maar de bus naar het noorden.
Plat van de pillen kon ik dit aardig aan. Helaas niet echt kunnen slapen.